اگر مفهوم انتظار، یک مفهوم همیشگی بوده و خواهد بود، و تنها به غیبت و ظهور اتکا ندارد، پس در زمان خود امام زمان (عج) هم چنین انتظاری همچنان وجود خواهد داشت. وقتی در قرآن کریم، کلمة منتظر در کنار مفهوم شهادت به کار برده می شود، شاید اشاره ای به همین معنا باشد.
منتظر یعنی کسی که لیاقت شهادت و اشتیاق آن را دارد و در انتظار آن است، معلوم می شود انتظار شهادت و ملاقات خدا، یک اوج عرفانی است که در جان تمام رجال ایمانی جریان دارد:
"در میان مؤمنان مردانی هستند که به پیمانی که با خدا بسته بودند، وفا کردند.
پس برخی از آنان به شهادت رسیدند و برخی منتظرند". [احزاب؛ 23]
لذا منتظر اگر پس از استقرار حکومت امام زمان (عج) هم به حضور حضرت برسد، باز منتظر بازگشت است و از ایشان تمنای دعا برای شهادت، که زیباترین نوع بازگشت است، خواهد داشت.
این یکی از نتایج نگاه عارفانه به هستی و انتظار است که تکلیف انسان را با شهادت طلبی مشخص می کند.
بشنو از نی چون شکایت می کند
از جدایی ها شکایت می کند
کز نیستان تا مرا بُبریده اند
از نفیرم مرد و زن نالیده اند
منبع: انتظار عامیانه، عالمانه، عارفانه، علیرضا پناهیان، بیان معنوی، صص 308-310
